Met het lezen van uitspraken van Rechtbanken en de Centrale Raad verveel ik me nooit. Het nauwlettend volgen van de jurisprudentie hoort bij mijn vak. In het algemeen meen ik overigens dat het nodig is om je werk goed te kunnen (blijven) doen. Uitspraken kunnen leiden tot (nieuwe) inzichten bij het behandelen van aanvragen en bezwaarschriften of bij het (her)formuleren van beleid. Tijd om te lezen of de vertaalslag te maken ontbreekt vaak, is een veel gemaakte opmerking. Heel begrijpelijk, weet ik uit eigen ervaring. Een dag is zo voorbij.
Wetsvoorstellen
Net als het lezen van jurisprudentie is het volgen van de parlementaire behandeling van wetsvoorstellen van belang. Zelf volg ik die het liefste met beeld & geluid. Maar ja, daar is natuurlijk niet altijd tijd voor. Het zou wel heel aardig zijn als ik een deel van de debatten over het wetsvoorstel Wmo 2015 zou kunnen volgen. Wie weet gaat het lukken, eerst maar eens openbaar worden. Zie ook mijn tweede blog over het akkoord tussen VWS en de VNG. Als ik de berichtgeving goed begrijp verwerpen veel gemeenten het akkoord tussen VNG-bestuur en staatssecretaris Van Rijn over de langdurige zorg. Er is een deadline tot 15 januari voor gemeenten om bij de VNG te reageren op het akkoord.
Scholing volgen
Naast de hierboven bedoelde ‘zelfstudie’ biedt het volgen van scholing ook uitkomst. Een dag ongestoord bezig zijn met je vak en hierover van gedachten wisselen met andere vakgenoten. Zoek je praktische en juridische tips? Laat je een dag serieus bijpraten over de stand van het recht. Schrijf je dan in voor de Studiedag stand van het recht en actualiteiten op 30 januari in Utrecht. Deze dag wordt verzorgd in samenwerking met een bestuursrechter. Als het wetsvoorstel Wmo 2015 openbaar is, dan wordt dat thema zeker ingelast.
Wil je (nog) meer weten over het juridisch kader van de uitvraag en de aanvraag van voorzieningen? Ben je tevreden over je eigen rapporten? Wil je daar eens feedback op hebben? Schrijf je dan in voor de tweedaagse cursus Het resultaat is zelfredzaamheid & participatie op 4 en 11 februari in Utrecht. Tijdens deze cursus komt alles langs wat nodig is voor het juridisch inzicht en overzicht bij de uitvoering van de compensatieplicht. Daarbij maken we gebruik van de laatste jurisprudentie, het eigen Wmo-beleid en een rapportagemodel. Vijf vragen staan centraal:
- Wanneer moet het college compenseren?
- Wanneer hoeft het college niet te compenseren?
- Wanneer is voldoende gecompenseerd?
- Hoe komt het besluit tot stand?
- Op welke grondslag kan en mag het besluit worden gebaseerd?
Tot slot
De Centrale Raad deed een uitspraak waaruit blijkt dat de wijziging van artikel 4 lid 2 Wmo per 1 januari 2010 meebrengt dat de aanvrager geobjectiveerde beperkingen moet ondervinden in het normale gebruik van de woning (CRVB:2013:2978). Per genoemde datum is aan artikel 4 lid 2 Wmo toegevoegd dat onder de behoefte van de aanvraag ook de verandering van woning in verband met wijziging van leefsituatie wordt verstaan. De belanghebbende in deze zaak is verhuisd van een woning (een tweekamerappartement) waarin hij geen medische beperkingen ondervindt bij het betreden, gebruik of verlaten daarvan. De adviseur van het college stelt vast dat de noodzaak tot verhuizen wordt veroorzaakt door de gezinsgrootte en niet door de medische beperkingen van belanghebbende. De aanvraag om een verhuiskostenvergoeding is dan ook terecht geweigerd.
De Centrale Raad oordeelt in een andere zaak over de weigering van een tiental aanpassingen in de recent door belanghebbende betrokken woning (CRVB:2013:2903). Deze aanpassingen hebben betrekking op het reduceren van prikkels. Het college kent – op basis een medische noodzaak – alleen een woonvoorziening toe in de vorm van één te creëren aparte terugtrekruimte welke is geïsoleerd van geluidsinvloeden van buitenaf. De aanpassingen van:
- een geluiddichte kamer voor witgoed/huishoudelijke apparatuur;
- dubbelglas rondom de woning;
- geluidsisolatie op de muren;
- een extra slaapkamer op de zolder;
- een vaste trap naar de zolder; en
- een dakkapel in de slaapkamer/zitkamer om deze te veranderen in een werkkamer,
heeft het college – naar oordeel van de Centrale Raad – terecht afgewezen. In deze zaak hebben de adviezen een belangrijke rol gespeeld. De medische informatie blijkt dat de geraadpleegde medici zich uitlaten over de gevolgen van belanghebbendes medische beperkingen en de noodzaak om hiervoor voorzieningen te treffen. Echter de verklaringen bevatten geen concrete aanknopingspunten voor de conclusie dat gevraagde woningaanpassingen – buiten de aparte terugtrekruimte – medisch noodzakelijk zijn.
Pingback: Jurisprudentie lezen verveelt nooit | Ingeborg Lunenburg Opleiding + Advies
Inderdaad het lezen van jurisprudentie is altijd boeiend. De ervaring leert dat dit enorm helpt bij de besluitvorming (van alledag).
Ik vind het heel fijn dat op deze site de aandacht wordt gericht op interessante uitspraken; dit helpt mij in mijn dagelijks werk als kwaliteitsmedewerker Maatschappelijke Zorg.